به گزارش خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری روز گذشته یک استاد دانشگاه آمریکا از نمایشگاه «نسل کشی مذهبی میانمار» در حوزه هنری دیدن کرد. پروفسور فرانسیسکو ژوزه لوییس که از اساتید دانشگاه تورنتو آمریکا است در حاشیه نشستی که با وحید یامین‌پور مدیر پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی حوزه هنری داشت برای تماشای آثار این نمایشگاه حاضر شد. وی که قبلا مسیحی بوده و به دین اسلام پیوسته است در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری گفت: تماشای آثار این نمایشگاه و هنرنمایی هنرمندان ایرانی و دیگر کشورهای جهان که در آثار دیده شده نمایشگاه «نسل کشی مذهبی در میانمار» مشهود است برای من بسیار لذت‌بخش و خوشحال کننده بود. چرا که نشان می‌دهد هنرمندان وظیفه خود را در مورد وقایع جهانی به خوبی نشان می‌دهند. وظیفه هنرمندان رساندن صدای جامعه و مردم مظلومی است که فریادهایشان را کسی نمی‌شنود. همانند مردم مظلوم و مسلمان میانمار که هیچکس صدایشان را نمی‌شنود و نمی‌خواهند که فریادهای آزادی و حقوقی آنها را کسی بشنود. دنیا باید بداند که این فجایع در میانمار رخ می‌دهد و باید برای کمک به آنها اقدامات جدی را انجام دهد. انجام وظیفه هنرمندان در پوسترهای نمایشگاه «نسل کشی مذهبی در میانمار» که حوزه هنری برپا کرده است کاملا حس می‌شود.
وی افزود: نیازی نیست که هنرمندان با آثار خود نشان دهند که دنیا چقدر زشت و سیاه است. وظیفه هنرمندان نمایش پلیدی‌ها و تاریکی‌ها نیست. بلکه آنها باید به مردم جهان بگویند که دنیا چقدر می‌تواند زیباتر و دوست‌داشتنی‌تر از همیشه باشد. هنرمندان باید عشق و محبت را میان مردم ترویج دهند و زیبایی هرچه تمام‌تر آن را به مردم معرفی کنند.
یامین‌پور: گرافیک توانایی واکنش سریع و موثر دارد
یامین‌پور نیز با تماشای آثار این نمایشگاه در خصوص سکوت جامعه بشری مقابل فجایع انسانی میانمار گفت: تحریم برخی جریان‌های فرهنگی هنری از سوی رسانه‌ها و گروه‌های سیاسی اجتماعی امروزه خیلی عجیب نیست. رسانه‌ها و گروه‌های سیاسی اجتماعی که توانایی ساختن کوه از کاه را دارند به راحتی می‌توانند اتفاقات مهم جهان را نادیده بگیرند.
وی افزود: نمایشگاه پوستری که در حوزه هنری با عنوان «نسل کشی مذهبی در میانمار» و با هنرنمایی گرافیست‌های ایرانی و خارجی راه‌اندازی شده هیچ بازتاب بین‌المللی در رسانه‌های خارجی و داخلی نداشته است. این واقعه قابل تأمل است. چرا که نادیده گرفتن چنین آثار هنری از سوی رسانه‌های بین‌المللی نشان از سیاست‌گذاری‌های بالادستی آنها دارد. قرار نیست که فاجعه میانمار برجسته شود. در نتیجه با خفه کردن اخبارِ آن، قوانین حقوق بشر نیز شامل حال مردم مظلوم و مسلمان میانمار نمی‌شود. پولی که امپراطوری‌های در سایه خرج می‌کنند تا اینگونه مسائل دیده نشود در چنین وقایعی خود را نشان می‌دهد.
یامین‌پور در ادامه گفت: وضعیت موجود آنجایی شرم‌آور‌تر است که برخی‌ها خود را مدعی حمایت از حقوق بشر می‌دانند. این‌ها ادعا می‌کنند که حنجره کسانی هستند که صدایشان به گوش هیچکس نمی‌رسد. اما چنین فاجعه عظیمی را نمی‌بینند و اجازه انتشار اخبار آن را نیز نمی‌دهند.
مدیر پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی حوزه هنری با ابراز امیدواری پیروزی ابزار هنر در دنیای امروز گفت: به هر نحو ممکن خدا را شاکریم که هنرمندان ایرانی و بسیاری از هنرمندان خارجی به رسالت هنری خود خوب عمل کرده‌اند. این موضوع در نمایشگاهی که هم‌اکنون در حوزه هنری دایر است کاملا مشهود است. پوسترهای این رویداد فرهنگی هنری چند ویژگی مهم دارند. یکی اینکه گرافیک توانایی واکنش سریع و موثر را همیشه داشته و در این نمایشگاه نیز به خوبی به کار گرفته شده است. دوم اینکه این آثار در سطح درجه یک و فوق‌العاده‌ای قرار دارند و بیننده را، ضمن انتقال به موقع و درست پیام و محتوای اثر، متوجه خود می‌سازد.
وی در همین راستا ادامه داد: هنر را نمی‌شود محدود کرد. علی‌رغم تمامی سکوت خبری و رسانه‌ای در جهان این آثار هنری راه خود را برای رسیده به مردم جهان خواهد یافت و بی شک تاثیرگذار خواهد بود.
یامین‌پور: هنر باید قداست را به بیننده خود منتقل کند
یامین‌پور در مورد میزان موفقیت هنر انقلابی در کشور گفت: هنر گونه‌های متعددی دارد. ما در برخی از گونه‌های هنری بسیار پیش رفته‌ایم. به عنوان مثال ادبیات در حوزه دفاع مقدس توانسته خود را به خوبی نشان دهد و دِین خود را به انقلاب اسلامی ادا کند. نگاه انقلاب اسلامی به انسان و جهان پیرامون خود به خوبی در حوزه ادبیات، شعر و گرافیک نشان داده شده است. اما در مورد سینما، تئاتر و دیگر هنرهای رسانه‌ای و تاثیرگذار جای کار خیلی بیشتری داریم. هنر ما توانسته در خدمت انگاره‌ها و ارزش‌های متعالی دینی و انقلابی قرار گیرد. اما آیا مطلوب است و برای ما راضی کننده است؟ خیر. چرا که سقف آرمان‌هایمان آنچنان بلند است که توقع انتشار اثری با کیفیت‌تر و متعالی‌تر نسبت به قبل را داریم. هنر باید این ظرفیت را داشته باشد که بتواند قداست را به بیننده خود منتقل کند.
وی در پایان گفت: هنرمندان و مسئولین در رابطه با فعالیت‌های فرهنگی هنری باید با هم پیش‌وری کنند. به عنوان مثال یک سیستم آموزشی متناسب با محتوا و مضمون تنظیم نشده و ساز و کار مناسب برای آن چیده نشده است. بخشی از سیستم آموزشی ما متعلق به قبل از انقلاب است. بخشی دیگر هم دست نخورده و بی هیچ‌تغییری از نظام آموزشی غربی به نظام آموزشی ما منتقل شده است. متاسفانه انگاره‌های ما در این حوزه تلقی‌های غربی به هنر را منتشر می‌کند. همچنین سیستم آموزشی ما توجه کافی به دغدغه‌های دینی، مقدس و انقلابی ندارد. بخشی از این مشکلات مربوط به مدیرانی است که خودشان آموزش‌های لازم را ندیده‌اند و مهارت و درک کافی نسبت به موضوعات مورد نظر را ندارند. بخش دیگر هم به زمان نیاز دارد. زیرا هنر کاری نیست که خیلی فوری و فوتی به نتیجه برسد و از نقطه صفر تا صد آن را بتوانیم طی کنیم. بی شک به زمان نیاز دارد. به هر حال حس خوشایندی به فرهنگ و هنر در دنیا دارم. چرا که لابه‌لای رخدادهایی جهانی، نسبت به جریان هنری جهان که به نوعی یک جریان منحط اخلاقی است، در ایران همیشه نمونه‌های درخشانی در حوزه فرهنگ و هنر وجود داشته است.